Steenmarter-conflict

De avond is overgegaan in de nacht. Ik probeer na een drukke en lange werkdag de slaap te vatten, maar Klaas Vaak is door zijn zand heen lijkt het. Tegen kwart voor een hoor ik van buiten een luid gekrijs. Het is duidelijk minder miauwerig en schel dan van katten. 'Steenmarters!' roep ik en binnen twee tellen sta ik naast mijn bed. Eenmaal buiten zie ik op het grasveldje tussen de seniorenwoningen twee steenmarters met een afstand van een meter of vijftien tegenover elkaar in het gras liggen. Beide dieren maken voortdurend een zacht ploppend geluid. Aan het postuur te zien is het kleinste en dichtstbijzijnde dier in ieder geval een vrouwtje. De marters wrijven voortdurend met kronkelende bewegingen hun onderlijf tegen het gras. Een teken dat ze hun geur afzetten op de bewuste plek.

Na een minuut of twee trekt het kleinste dier dat - als ik het gedrag goed interpreteer niet het dominante dier is - zich met een omtrekkende beweging terug. Ze rent met kalme galopsprongen door te tuinen, versneld een stukje in een soort rengalop over het trottoir en verschijnt een paar seconden later ineens van onder de auto die het dichtst bij mijn staat. De afstand tussen mij en de marter bedraagt een meter of twee. Aan de keelvlek kan ik snel zien dat het niet de steenmarter is die ik hier al vaker heb waargenomen. Ze kijkt me een paar tellen nieuwsgierig aan het hopt dan weer verder. De andere marter zie ik niet meer, maar ik hoor in de verte nog wel steeds het ploppende geluid. Het klinkt erg opgewonden.

En waar ben ik nu getuige van geweest? In ieder geval was er een duidelijk conflict tussen beide steenmarters. Het gekrijs heb ik al eens eerder gehoord bij twee vechtende steenmarters en ook van ontmoetingen tussen kat en steenmarter ken ik dit geluid. Het ploppende geluid had ik nog niet eerder gehoord. Mogelijk was de andere marter de bekende territoriumhouder en was 'de kleine' een belangrijke grens gepasseerd. Zij trok zich ook als eerste terug. Het dier was in ieder geval geen jong dier van dit jaar. Wat ook kan is dat de bekende territoriumhouder is omgekomen en dat dit twee nieuwe marters zijn die vechten om de vrijgekomen plek. Als dat het geval is, zal ik de komende tijd wel vaker gewekt worden door het geluid van steenmarterruzies. Want voor een vrijgevallen territorium wil je wel een paar avonden een robbertje vechten. Als het een ordinair grensconflictje is van twee buren, zal dat minder het geval zijn. Waarom energie verspillen als je hebt uitgevonden dat de buurvrouw - nog steeds - een stuk sterker is?