dinsdag 3 september 2013

Reisbrief #3 - Bruinvissen en grote jagers

Waar ga je allemaal naar toe in Noorwegen als je de tijd hebt? De Lofoten lonkten, de Noordkaap? Maar als je niet alleen maar in de auto wilt zitten (en autorijden in Noorwegen is best vermoeiend moet ik eerlijk zeggen), moet je je ook weer een beetje beperken. In ieder geval wilden we naar de Dovrefjell om die gekke muskusossen te zien en naar het 'vogeleiland' Runde ten zuidwesten van Alesund.

Muskusos.
In de Dovrefjell lopen we een tweedaagse en overnachten we in de Reinheimen-hytte. We hebben pech, want naast een Frans stel is de hut afgeladen met scholieren die 'op kamp' zijn. Maar de huttenwacht heeft voor ons vieren een aparte kamer vrijgehouden. We slapen als ossen, ondanks het geschreeuw van de Noorse jeugd.

Zicht op de Reinheimen hytte in Dovrefjell. 
De volgende dag nemen we de, naar onze smaak mooiere, zuidelijke route terug naar Kongsvollen. We zien, net als de dag ervoor, volop muskusossen en vinden overal hun sporen inclusief een paar verse plukken ondervacht die natuurlijk in de schatkist voor thuis gaan. Maar nog meer onder de indruk zijn we van het rendier dat met een hevig bebloed gewei op drift lijkt te zijn. Even later zien we een ietwat obese Noor omhoog puffen met een enorme rugzak op zijn rug en een geweer over zijn schouder. Het schiettuig ziet eruit alsof het uit een science fictionfilm komt.

'That is a piece of equipment', zeg ik in mijn beste Noors. Hij is op rendieren uit blijkt. Ook de wilde rendieren in Dovrefjell moeten blijkbaar 'beheerd' worden. 'Have you seen any?', vraagt hij. 'Yes', antwoord ik iets te snel, maar uit mijn uitleg maakt hij op dat ik een 'male' heb gezien. Hij mag alleen op 'female and calf'schieten.
Rendierkop.
We vragen hem uitleg over de kop van een rendier dat we op een steen zagen liggen. Het zag er wat luguber uit en ook onze jager kijkt wat bedenkelijk. Hij omzeilt de vraag en vertelt dat als ze een dier geschoten hebben, alles behalve het vlees in het veld achterlaten. Maar zo pontificaal als bij dit exemplaar is gebeurd, is niet gebruikelijk. 'It must be a joke', zegt hij als ik er nogmaals naar vraag. Tja, Noren staan nu eenmaal bekend om hun enorme gevoel voor humor ;-)


Van rendierjagers is het maar een kleine stap naar grote jagers. Die laatste zien we volop op het eiland Runde waar we striemende regen en wind moeten trotseren. Het broedseizoen is bovendien al bijna voorbij waardoor we de tienduizenden papegaaiduikers, zeekoeten, alken en drieteenmeeuwen missen, maar de Jan van Genten zijn er nog met hun bijna vliegvlugge jongen en de grote jagers dus. We genieten enorm van de 'jachtlessen' die de jongen krijgen van hun ouders en alsof dat nog niet genoeg vliegt er nog even en juveniele zeearend over.

Grote jager op Runde.
Runde is niet meer een echt eiland. Je komt er via een wirwar van andere eilandjes en bruggen, maar insulafielen zullen ook hier echt het eilandgevoel hebben. Het ruikt er naar eiland, het ademt eiland. Als ik na een pittige klim naar het kolkende azuurblauwe zeewater beneden me kijk en Runde Fyr aan de voet van de imposante kliffen zie liggen, bekruipt me weer het gevoel dat ik op zo'n plek wel eens een jaar wil doorbrengen. Ik had dat ook al op de Farne Islands aan de Engelse oostkust en op Latrabjerg, een westelijk puntje van IJsland. Ik ben nadat ik een half jaar op Schiermonnikoog heb gewoond ook een insulafiel geworden.

Heel af en toe houdt het op met regenen en prikt op Runde zelfs de zon even door het donkergrijze wolkendek.
De dag erna rijden we toch weer richting het oosten. We besluiten op het laatste moment een ommetje te maken langs het Geirangerfjord, in het hoogseizoen de Zaanse schans van Noorwegen. Nu is het er relatief rustig en zowaar zie ik na een tijdje turen in de diepte beneden me vier bruinvissen zwemmen! Eerder viel ons dat genoegen ook al ten deel in de Innfjorden, maar dit is wel een heel bijzondere view op deze prachtige zeezoogdieren. Het lijkt zover van zee hier, maar die fjorden staan natuurlijk allemaal in verbinding met het zilte.

De tocht daarna door de Breiddalen is trouwens minstens zo mooi als de Geirangerfjorden. Doodmoe word je van al die 'stunning views'. Gelukkig reden we vandaag op weg naar Femundsmarka ongeveer veertig kilometer door 'saai' naaldbos. In Elga hebben vervolgens we een buitengewoon gezellige hytte gehuurd inclusief een Jotul 600 (houtkachel) die heerlijk staat te snorren. Laten we hier maar een paar dagen blijven...

7 opmerkingen:

  1. Prachtig hoor. Heb zelf ook goede herinneringen aan Noorwegen. En je hebt groot gelijk om de kilometers te beperken. De Noordkaap was voor mij een geweldige afknapper. Veel plezier nog!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Runde met volop zon is ook leuk hebben Myra en ik gemerkt......

    Hans Dekker

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Hans,

      Dat geloof ik meteen. We gaan zeker een keer terug in juni...

      Groeten Aaldrik

      Verwijderen
  3. Lieve Aaldrik en Nicolette,

    Geniet ook een beetje voor ons, jullie verhaal doet ons hunkeren naar de volgende vakantie in het hoge noorden.

    Liefs kos en linda

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo daar,

      We doen heel erg ons best :-) Gisteren uren gestruind door een eeuwenoud naaldbos. Wat on-ge-lo-fe-lijk mooi! Berenpoep gevonden.

      Liefs Aaldrik en Nicolette

      Verwijderen
  4. Mooi blog en mooie foto's! Ik zet je in mijn volglijst.

    Groeten John

    BeantwoordenVerwijderen