Natuurspoorjournaal #47 - Winterhut

Winterhut van een muskusrat aan de rand van het Fochteloërveen.

Nu de temperatuur eindelijk richting zomer gaat, wil ik in dit journaal even terug naar de winter. Toen hadden niet alleen wij het koud. Ook de muskusratten kropen gezellig bij elkaar in een prachtige winterhut aan de rand van het Fochteloërveen. Blijkbaar vonden ze oevers niet geschikt om een hol te graven en dus brachten ze de winter door in een zelfgebouwde vesting van (water)planten. De ingang ligt onder water, maar de woonkamer ligt hoog, droog en warm.

Als muskusratten eten van waterplanten zoals lisdodde en riet is het net alsof ze blokfluit spelen. In de verte doen ze me denken aan een reuzenpanda, die op een stuk bamboe zit te kauwen. Maar muskusratten zijn een stuk grappiger en je hoeft er niet helemaal voor naar China. Mijn voorstel aan het Wereld Natuurfonds om in hun logo de panda te vervangen door de muskusrat werd om voor mij onbegrijpelijke redenen afgewezen.

Nou ja, panda's zijn natuurlijk een stuk zeldzamer en worden in hun voortbestaan bedreigd. Dat doet het natuurlijk beter bij de fondsenwerving dan een dier die in veel Europese landen als een plaag wordt gezien. Ze ondermijnen immers de dijken die de mensch moet vrijwaren van overstromingen.

Muskusratten worden 'gelukkig' voor ons een stuk minder oud dan panda's. Na een jaar of drie zijn de kiezen en tanden van al dat gevreet zo afgesleten dat ze sterven. Tot die tijd kun je daarom maar beter een plekje opzoeken waar wateroverlast juist gewenst is. Dat geeft de minste kans om voortijdig in een val te belanden.

Daarom denk ik dat de eigenaren van de muskusrattenvilla op de foto kunnen lezen. 'Naar een natter Fochteloërveen', staat immers op projectborden en in allerlei rapporten en visies. 'Kijk vrouwlief, laten we daar maar een mooie winterhut bouwen! Het schijnt er bovendien in de zomer ook heel mooi te zijn.' Waarvan akte.