Natuurspoorjournaal #89 - Wasberen

Wasbeer in relaxmodus. Harz, juni 2015.

In 1934 werden er en in de buurt van de Edersee in Duitsland een paar wasberen uitgezet. 'Ter verrijking van de fauna', lees ik op de site van Jaap Mulder. Sindsdien heeft de wasbeer, een van oorsprong Amerikaanse soort en dus bij ons officieel een exoot, een groot deel van Midden-Europa veroverd. Ook in Nederland duiken geregeld wasberen op.
In de Harz, waar ik geregeld naar toe ga, is het inmiddels een algemene soort. Daar drijft dit prachtige beestje een andere diersoort op twee benen geregeld tot wanhoop. Want hoe ingenieus wij de afsluiting van afvalcontainers ook maken, een wasbeer lijkt altijd wel een list in huis te hebben om het toch open te krijgen om iets wat wij niet meer lekker genoeg vinden met graagte alsnog op te peuzelen. Ik vind dat dan weer erg grappig, maar ik geloof dat mijn mening niet die van de meerderheid is.

Handvormige prentjes
Onlangs hoorde ik een verhaal dat men in Europees verband heeft besloten exoten steviger te willen bestrijden. Ik kan daar verder niets 'officieels' over vinden, maar bij dat verhaal moest ik wel meteen aan de wasberen denken. Het lijkt me niet eenvoudig de opmars van de wasbeer in Europa de kop in te drukken. Ik zou het ook af willen raden. Ik ben namelijk steeds weer buitengewoon in mijn nopjes als ik ergens die prachtige handvormige prentjes tegenkom.
Afgelopen weekend waren René en ik samen in de Harz onder meer om wat nieuwe dalen te verkennen voor het lange sporenweekend dat we volgend jaar weer willen organiseren in deze prachtige streek. Drie nachten lang hebben we nu geprobeerd een wasbeer voor de cameraval te krijgen. We hebben ze verleid met allerlei lekkers. Maar het lukte niet, ondanks de veelbelovende posters op de camping dat we, vanwege de wasberen, geen etensresten moesten laten slingeren.

Typisch looppatroon van wasbeer, Harz februari 2016.

Maar we hadden wel geluk met de prenten. Ik heb al vaker losse wasbeerprenten gevonden, maar nog nooit was me dat grappige en unieke looppatroon opgevallen. De prent van de rechter achtervoet staat in dit geval exact naast de prent van de linker voorvoet. Vervolgens zie je even verder de rechter voorvoet aan de binnenzijde van de linker achtervoet staan. Voor zover ik kan nagaan komt dit looppatroon bij geen enkel ander dier voor. Volgens Mark Elbroch kan dit niet alleen ontstaan doordat de wasbeer zijn poten exact tegelijk beweegt, maar moet hij ook zijn gewicht volledig verplaatsen naar de achterpoten.

Ach, niet iedereen zal van zoiets kleins even blij worden als ik. Ik neem het u ook echt niet kwalijk. Maar een beetje jammer is het natuurlijk wel.