Vogels kijken - Kraanvogel

Mijn lijst met lievelingen is lang. En ergens in die lijst staat de kraanvogel. Ik weet niet precies op welke plek en bovendien is dat bij mij nogal afhankelijk van het jaar, seizoen en/of gemoed. En de kraanvogel is bij uitstek een vogel die als geen ander op dat laatste weet in te werken. Ik herinner me in die zin nog levendig een ontmoeting in Zweden. Hier kun je daarvan een verslagje lezen.

Groepje volwassen kraanvogels.

In Nederland bof ik natuurlijk met het Fochteloërveen in mijn 'achtertuin'. Als je hier een beetje je best doet, lukt het jaarrond altijd wel om een kraanvogel te zien of te horen. Maar als je echt iets van de kraanvogeltrek wilt meekrijgen, kun je naar de omgeving van Diepholz rijden. Verspreid rondom deze Duitse plaats ligt een kleine 25.000 hectare aan veengebieden, ook wel bekend onder de naam Diepholzer Moorniederung. Hier verzamelen zich in oktober en november tienduizenden kraanvogels. Overdag foerageren ze vooral op de pas geoogste maisakkers, 's avonds trekken ze massaal naar de venen om te slapen.

Hoopvollen

Gisteren reden wij in ongeveer 2,5 uur vanuit Norg naar de omgeving van Rehden om daar rond zonsondergang de kraanvogels naar bed te zien gaan. In de weersvoorspelling zat nog een sprankje zon en dat kan voor het decor nooit kwaad. Gewapend met een batterij aan optische apparatuur installeerden we ons, net als zo'n 20 andere hoopvollen waaronder opvallend veel Nederlanders, op de bovenste etage van de speciale kraanvogel-toren die aan de Moordamm tussen Wagenfeld en Rehden staat.

De uitzichtoren aan de Moordamm.

Maar hoe verder de tijd richting nacht kroop, hoe onrustiger ik werd. In de verte hoorde ik voortdurend kraanvogels roepen, maar dat prachtige geluid werd geregeld overstemt door mensen die de trap op of af liepen of stonden te praten. Ik deed zelf ook van harte mee aan dat laatste, maar ineens bedacht ik me dat ik dáárvoor niet zo lang in de auto had gezeten. We liepen daarom naar een legaal plekje aan de rand van het veen dat we eerder op de middag hadden 'ontdekt'. Hier was niemand en hadden we vrij zicht op de bosrand waar we eerder op de middag een paar duizend kraanvogels achter zagen verdwijnen.

Zonsondergang

Ruim na zonsondergang begon de slaaptrek op echt gang te komen. Aan al die optische apparatuur had je niets en vaak vergeet je (ik) ook te genieten als je voortdurend door zo'n glaasje van je verrekijker, fototoestel of telescoop tuurt. Tientallen groepjes kraanvogels (en rietganzen waaronder een paar groepjes kleine rietganzen) vlogen vanaf de akkers in de omgeving naar het veen en we stonden precies goed. Verscholen onder een paar herfstige berkjes hadden we een ervaring die zeker kon tippen aan de Zweedse. Vooral dat geluid...

Leuke bijvangt. Blauwe kiekendief-man.

We ontdekten andermaal dat kraanvogels bij het opstijgen in geluid en ritme een frequente hoger trompetteren. En in de lucht is er vooral ook dat gezellige kroh-kroh dat vooral de achterste vogels in de groep lijken te maken. Alsof ze willen zeggen, ja ja, ik ben er nog. Niet te snel graag.
Na een tijdje kregen we het koud, ondanks dat de temperatuur nog boven de tien graden lag. Maar we hadden meer dan voldoende 'brandstof getankt' om de thuisreis te aanvaarden. In Diepholz aten we in een mega-Edeka snel een maaltijd. Een groter contrast was niet denkbaar. Waar is het kraanvogel-café waar je met soortgenoten onder het genot van een stevige kop soep nog even kan nagenieten?