'Ik heb een vraag.'
'Brand los.'
'Komen hier ook herten voor? Ik heb namelijk twee damherten in mijn tuin gezien.'
'Dan komen hier dus herten voor.'
'O, maar ik dacht dat het heel bijzonder was.'
'Dat is ook zo. Formeel komen hier in het wild geen herten voor, alleen reeën. Maar er ontsnapt er wel eens eentje uit het een hertenkamp.'
'Maar het waren er twee! Twee hindes.'
De rest van het gesprek zal ik u besparen. Ik kon via de telefoon niet achterhalen of de meneer in kwestie echt twee damherten in de tuin had of dat het twee uit de kluiten gewassen reegeiten waren. Ik ga binnenkort een keer bij hem langs. Maar er is meer. Vorige week was ik op bezoek bij mijn gewaardeerde collega Beijk te Jubbega. Hier probeerden we te achterhalen of een waarneming van een wasbeerhond te reproduceren was. Niet dus. Wat natuurlijk weer niet wil zeggen dat de mevrouw ik kwestie geen wasbeheerhond heeft gezien.
Maar ook hier kwam in de marge dat gekke damhert voorbij. We vonden een paar grote prenten van een evenhoevige. 'Het lijkt wel alsof hier een wild zwijn gelopen heeft', zei ik. (Was natuurlijk niet zo, want dan zouden de bijhoeven ver buiten de buitenste lijn van de schalen moeten staan. Maar het ging even om het idee.) 'Zou het van een damhert kunnen zijn', probeerde collega Beijk de boswachterseer hoog te houden. 'Die lopen hier rond...' Ja, ik had ook al zo'n donkerbruin vermoeden.
Ik hou van damherten, wasbeerhonden en ook van bijvoorbeeld wallabies en stinkdieren! Als dierspoorfetisjist houd ik er een afwijkende opvatting over exoten en andere dubieuze importbeesten (ja, damherten liepen hier ook voor de laatste ijstijd al rond maar zijn ze dan inheems?) op na. Naast alle ellende en verdringing van inheemse diersoorten (ja, ik snap het soms echt wel) levert het vooral ook weer nieuwe sporen op. En dat is het allerbelangrijkste. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten