Sporenkoorts

Er zijn van die dagen die niet voorbij zouden moeten gaan. Dagen buiten. Zo'n dag was zaterdag. René Nauta en ik mochten die dag twee sporenexcursies verzorgen, 's ochtends voor de KNNV Zwolle bij de IJssel en 's middags op de Veluwe voor onze eigen Track & Sign-opleiding. De tweede excursie van de opleiding gaat naar de Noord-Veluwe waar sporen van soorten als edelhert, damhert en wild zwijn volop te vinden zijn.

René is een begenadigd tekenaar en hij zet met een paar lijnen in het zand of op papier iets neer, waar ik heel veel woorden voor nodig heb. 

Verschillen tussen wild zwijn, edelhert, damhert en ree bondig uitgelegd. 

Terwijl we op een zandpad naar de prenten van damherten staan te kijken, ziet Bas, een van de deelnemers aan de opleiding, in de verte een groep edelhert-hindes oversteken. Dat is een mooie opsteker, want het heeft 's nachts behoorlijk geregend en veel sporen zijn uitgewist. En zo vaak zie je nu ook weer niet de makers van sporen in beeld. 

Kakelverse prent van edelhert-hinde. 

Even later hebben we weer geluk. We hebben geen zwijn gezien, maar we weten dat er biggetjes zijn. Hier vinden we een vers spoor (bij de voorverkenning aan het begin van de middag was het pad nog maagdelijk schoongeregend) van een wild zwijn. Als je goed kijkt zie je de prentjes van de biggetjes er naast staan, die soms trouwens verrassend veel op de prenten van een ree lijken. 

Prenten van wild zwijn en haar biggen. Let op de grote bijhoeven die zijn afgedrukt. 

Als we de 'wensprenten' hebben gevonden, gaan we verder met sign: veegbomen, uitwerpselen, zoelplekken, bronstkuilen. Allemaal leuke sporen die altijd een verhaal vertellen. Het is mijn grootste liefhebberij, op zoek gaan naar het verhaal achter het spoor. 

Langs een pad vinden we een wissel van edelherten met veel uitwerpselen.

En in die categorie sporen met een verhaal past zeker deze van een bosmuis. In de winter heeft hij of zij ergens in haar hol een opslag gehad van verzamelde eikels. Nu is het tijd voor de grote schoonmaak. De schilletjes van de verorberde eikels liggen voor de deur, als herinnering aan een weldadige winter. 

Een bosmuis heeft voorjaarsschoonmaak gehouden. 

Aan het eind van de middag rijden we met een rozig hoofd naar huis, alsof we een lichte koorts hebben. Koorts is meestal niet zo fijn, maar de sporenkoorts kan me niet hoog genoeg zijn.