Nat pak voor een bruine rat

Ik vind ratten leuke en vooral ook grappige dieren. Nu ben ik vooral fan van woelratten en daarover wil ik graag iets in Roeg, het wekelijkse natuurprogramma op RTV Drenthe, vertellen. Wel zo educatief als er ook wat beelden van zijn. Daarom heb ik op een plek waar ik wroetsporen van woelratten vond een cameraval neergezet. Paar stukjes appel ervoor en maar afwachten.

Vorige week is bij de eerste controle al het lokvoer weg. Ik voel me telkens een klein jongetje die zijn schoen heeft gezet als ik op het schermpje van de val de resultaten bekijk. Er staat deze keer een langs hoppende wezel op (hier, in zo'n nat gebied?) en een sterk overbelichte kop van een... otter, bunzing, nou ja wat is het nu? Andere geraadpleegde cameravallers houden het op een bruine rat. In het onvolprezen programmaatje Irfanview laat ik alle filmbeeldjes losknippen en ik bekijk ze 1 voor 1. Op 2 van de 1000 beeldjes zijn twee grote oren te zien. Toch een bruine rat. 

Vandaag opnieuw even gekeken. Weer is al het voer weg en weer is het een bruine rat die zijn buikje rond heeft gegeten. Hij is nu een stuk beter te zien. Wat een vetzak zeg. Volgens de Veldgids Zoogdieren kunnen ze maximaal 500 gram zwaar worden, maar deze lijkt wel anderhalve kilo. Maar goed, weer geen woelrat. 

Ik laat de camera toch nog maar een paar dagen staan. Ik offer weer een paar stukjes van mijn dagelijkse appel (ik vergeet telkens eentje extra mee te nemen) en hoop er het beste van. Op de terugweg naar de auto moet ik weer over een sloot. Doordat de waterstand de laatste dagen steeds een beetje verder stijgt, wordt de sloot steeds breder. Op de heenweg haalde ik het net, op de terugweg net niet. De slappe veenoever zakt onder mijn voeten weg en ik sta binnen een tel tot mijn navel in het water.

Met enige moeite weet ik me aan een graspol vast te klampen en trek mezelf op het droge. De stinkende veenprut sijpelt van mijn broek. Mijn laarzen staan tot de rand toe vol met zwart water. Rugzak zeiknat en even schiet door mijn hoofd dat ik opnieuw de verzekeringsmaatschappij moet bellen om te melden dat mijn camera kopje onder is gegaan. Maar die zat toch boven in de rugzak en is droog gebleven. 'Je wordt ouder Pot', mompel ik in mezelf. Terwijl ik mijn laarzen probeer uit te krijgen, maak ik alvast een boodschappenlijstje voor de volgende keer: appel; lieslaarzen; sportschoolabonnement. 

Sorry, ik heb alleen een filmpje van de bruine rat in de aanbieding... Na 15 seconden kun je trouwens stoppen met kijken.