Natuurspoorjournaal #88 - IJzelsporen

Loopsporen van een vos. Let op het zijstapje.

De schemering heeft de dag nog net geen goedenavond gewenst als we besluiten een ommetje te maken. We glibberen de stoep af en staan twee minuten later aan de rand van het bos. Meteen zien we de krabsporen van merels. Met een ijzel- of sneeuwlaagje zie je eigenlijk hoeveel grond zo'n merel kan verzetten.

We struinen zonder glijpartijen een dik uur door het bos. Halverwege pikken we het spoor van een vos op. We volgen hem een tijdje en zien dat hij zijn eigen looproute geregeld heeft gekruist. We ontcijferen waar hij even heeft gezeten of gelegen, waar hij heeft gepiest of een stapje opzij deed om aan iets belangwekkends te ruiken. En in het leven van een vos is dat bijna ieder afwijkend grasprietje.

In de ban van de vos

Het is heerlijk om te merken hoe snel ik zelf in de ban van die vos ben. We volgen het meest verse spoor, tegen de looproute in zien we. Dat is goed, het laatste wat we nu willen is de vos verstoren. Op gegeven moment verdwijnt zijn spoor in wirwar van jonge sparrenopslag. Het is goed zo. Na de hele dag zwoegend achter mijn computer te hebben doorgebracht, heeft het spoor van deze vos me in no time weer in de prettig relaxte stand van de laatste weken gezet. 

Loopsporen (wissel tussen galop en galopsprong) van een (steen)marter op een omgevallen boom.

Bijna weer thuis. De schemering heeft een tandje bij geschakeld. Nicolette ziet echter nog het spoor van een marter op een omgevallen boom. Door de mooie scherpe afdrukken van de teenkussens en het middenvoetkussen zie ik in gedachten een steenmarter lopen. Maar het zou evengoed een boommarter kunnen zijn. Die hebben - volgens de boekjes - in de winter vaak wat meer haar op de voetzolen waardoor de scherpte van de prenten er een beetje vanaf gaat. Maar in sporenland zijn dit gevaarlijke uitspraken. Ik heb nu vaak genoeg gezien dat ook boommarters in de winter nagenoeg haarloze voetzolen kunnen hebben. 

Maar wat is de 'gang' van dit dier goed te zien. De grotere marters lopen bijna werktuigelijk over dit soort liggende bomen. Dat zie je normaal gesproken natuurlijk niet - of het moet al verraden worden doordat ze midden op die stronk een keutel deponeren - maar nu dus wel. Je kunt er zelf, bij wijze van spreken, op lopen... Voor martersporen in het bos, check omgevallen bomen!

Gebalgde voetzolen van steenmarter (links) en boommarter. Hier is mooi het verschil te zien in de hoeveelheid beharing op de poten. Hier is het wel volgens de boekjes. (Nationalparkhaus, Zernez, Zwitserland)