Mijn collega en ik werken voor Instituut Voor Natuur en Milieueducatie en Duurzaamheid. Onder natuurliefhebbers bekend als IVN met het motto: Beleef de natuur. Tijdens de koffiepauze vertel ik hem dat ik in het weekend een gebied heb onderzocht op de aanwezigheid van Noordse woelmuizen.Aan het eind van de middag vraagt hij of ik misschien weet hoe hij van die woelmuizen in zijn gazon af kan komen. Ik kijk hem aan met een ongelukkig gezicht: Hoe kan je mij dat nu vragen?!
Tijdens de koffie liet ik hem nog wel een vertederend filmpje zien van een dwergmuis klauterend over een rietstengel. Maar juist als gevolg van ons eerdere gesprek vraagt hij het. Hij kijkt me vragend aan verwachtend dat ik hem ga vertellen hoe die prachtige minicavia’s te verjagen zijn. Maar ik wil hem niet het antwoord geven dat hij kan gebruiken. Ik wens dat hij zijn tuin deelt met wat als ik hem zo’n beetje beluister woelratten zijn. Als zelfs mijn collega van deze organisatie met die prachtige missie: Mensen betrekken bij natuur, milieu en duurzaamheid, al geen woelratten in zijn tuin wenst, hoe moet het dan verder met mens en natuur?!
Dat is ongeveer wat ik voel voordat ik hem antwoord dat die woelrat een stukje beleef-de-natuur is. Ik raad hem aan om een appeltje neer te leggen en een cameraval te plaatsen om zo over dit dier te leren en te bewonderen. Hij kijkt ongelukkig terug en een ja maar niet in mijn achtertuin gesprek volgt. Ik denk dat wij als mens zoveel ruimte innemen dat we meer en beter bereid moeten zijn deze ruimte te delen met andere soorten. Dat lijkt mij een redelijke opvatting die ook breed gedragen wordt door zo’n 4000 deelnemers aan het project tuinreservaten.
IVN werkt mee aan het project tuinreservaten en organiseert overal in Nederland cursussen om de tuin om te toveren tot een diervriendelijk-natuurvriendelijke tuin. Tuinreservaten vind ik dan ook een een fantastisch project te beleven als De Nieuwe Wildernis in je achtertuin. Een woelrat is een bijzonder vertederend knaagdier dat je tuin vanaf de onderkant her en der een beetje bijsnoeit. Of heb je nu per ongeluk vervelend in plaats van vertederend gelezen? Ik ben ervan overtuigd dat als je eenmaal zijn snoet hebt gezien je hem vast een plekje gunt in je gazon. Vervolgens kijk je vertederd naar de hobbels en bobbels in de tuin inclusief dat warme; daar woont ie, gevoel.
Hier een linkje naar een kort filmpje van en woelrat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten