Natuurspoorjournaal #17 - Engerlingen

Merel- en egelwerk op een mosgazon in Norg.

Het trekt natuurlijk wel wat bekijks als je in een woonwijk een gazon staat te fotograferen. Of misschien is mostapijt een betere kwalificatie. Want op het betreffende stukje groen, voeren de grasachtigen een verloren strijd. De losse structuur van dergelijke 'grasmatten' zijn eldorado's voor engerlingen en emelten, de larven van respectievelijk (mei)kevers en langpootmuggen.

Naast dat de larven zelf al behoorlijk wat schade aan je gazon kunnen aanrichten, doen merel en egel graag een extra duit in het zakje. Want zij zijn namelijk dol op die eiwitbommetjes. Beter voer is nauwelijks denkbaar. En wie eerst een horde merels op bezoek heeft gehad, gevolgd door een paar egels denkt al snel dat er een stel wilde zwijnen je tuin heeft omgeploegd.

Zo stond ik daar dus in een keurige woonwijk in Norg te genieten van deze natuurlijke braspartij. Naast mij stopte een heer in en auto die past bij de allure van de woonwijk.
'Dat zijn emelten. Ik heb een goedje gekocht dat je er over sproeit. Dan ben je er zo vanaf.'
'Euh, ja maar ik vind diersporen nogal leuk en ben zo verbaasd over wat die egels kunnen aanrichten.'
'Egels? Ik dacht meer aan merels,' zei de man.
'Ook. Maar die diepe putjes van zijn van egels. Kijk daar ligt nog een mooie egeldrol.'

De man stak even zijn hoofd wat verder uit het autoraam en reed toen snel verder. Ik zag nog net hoe hij iets tegen zijn dochtertje op de achterbank zei. Ik denk dat het ongeveer de volgende strekking had: Als je die mijnheer in dat groene pakje ooit tegenkomt moet je heel hard naar huis rennen en vragen of mamma de politie belt. Afgesproken?