 |
| Visresten op de Ballastplaat. |
Al dagen ben ik bezig met de zeearend. Ik schrijf er stukjes over, ben met allerlei mensen aan het bellen, zoek foto's uit en doe nog veel meer van dat soort nuttige dingen. Maar het beest zelf een keer zien is er niet bij. Ik moet er ook eerlijk bij zeggen, dat ik dat nog het meest mezelf kan verwijten. Ik loop in het Lauwersmeer - waar dit verhaal zich afspeelt - bijvoorbeeld minder snel naar buiten dan in mijn eigen habitat. Ik ben en blijf een bosjesman. Ik raak altijd de weg kwijt in open landschappen. Vooral figuurlijk gesproken.
Vandaag heb ik me toch gewaagd aan een klein rondje. Gelukkig kende mijn gids de weg op zijn duimpje, anders was ik onherroepelijk verdwaald op die lege vlakte. 'Kijk een vis', wees mijn gids. Plotseling stonden alle zintuigen op scherp en schakelde ik over naar de visualisatiemodus. Wat was hier gebeurd? 'Het maal van een zeearend', duidde mijn gids. Maar ik zag eerder een vos die in een ondiepte deze paaiende karper of brasem (ik ben niet zo thuis in de vissenskeletten) uit het water had gehengeld.
Weer geen zeearend wat mij betreft, maar je kunt het voor je jezelf ook te moeilijk maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten