Met een hoofd vol watten en een lijf vol pudding, wil ik toch mijn blogplicht niet verzuimen. Had een verheffend stuk in gedachten over de positie van de mens in de natuur, maar dat houden jullie te goed. Daarom een dichtding van vorige week, toen het onweersgeweld naderde... Net als nu.
Nachtmenu
De lucht balt
zijn vuisten.
Zwellend
blauw van
ontlading
naar mokerslag.
In dit donderend
geraas nuttigt
een laatvlieger
zijn nachtmenu.
AP 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten